Mo, de fietsenmaker
Stichting Pluspunt, Rotterdam. January 23, 2018
Opzoek naar een fietsenmaker in de buurt, kom ik terecht bij Stichting Pluspunt. Een vrolijke man in een blauw overal spreekt mij aan, wanneer ik met mijn nogal gehavende fiets de straat door loop. "Kom, wij kunnen hem voor je maken, veel goedkoper dan anderen!".
Verstopt op een binnenplaats in Rotterdam West steken de vrolijk gekleurde, houten gebouwtjes af tegen de bakstenen achtergevels van de omwonende.
Zelfs op een regenachtige dag krijg je hier een zonnig gevoel wanneer je het terrein oploopt. Ik volg de man over de binnenplaats naar een klein paars gebouw, waar op een blauw bordje in rood gekleurde letters "Fietsen Makery" staat geschreven.
Stichting Plusplunt is een werkactiveringscentrum voor mensen die dak- en thuisloos zijn geweest. Verschillende werkplaatsen, geven ze ruimte om zichzelf te ontplooien en om weer een onderdeel te worden van de maatschappij.
"Foto's maken! van wie? Oh Mo, de fietsenman!"
Wanneer ik mijn fiets weer op kom halen, vraag ik Mo of hij mee wil werken aan mijn project. Zonder veel twijfel zegt hij dat dat prima is, wat voor foto's ik ga maken vraagt hij niet. Ik moet het alleen wel even overleggen met de organisatie. Die gaan ook akkoord. Er wordt mij verteld dat ze erg voorzichtig zijn met foto's en dat ik niemand anders op het terrein mag fotograferen. Ze stelt voor dat Mo mij morgen een rondleiding geeft.
Als ik de volgende dag terug kom is Mo er nog niet. Ik wacht even in de gemeenschappelijke "woonkamer", waar iedereen druk bezig is; koffie drinken, schoonmaken, ouwehoeren. Of ik ook een bakkie wil en voor wie ik kom. "Foto's maken! van wie? Oh Mo, de fietsenman!". Iedereen kent elkaar en is druk in gesprek. De een rommelt aan, in de keuken zijn wat bewoners aan het opruimen na de lunch, de ander is bezig met een collage.
Mo komt terug. Eerst even koffie en n sjekkie.
Op elke hoek staat een asbak. De rondleiding begint, Mo neemt me mee langs alle werkplaatsen en kletst stevig door. We beginnen bij de houtwerkplaats, die van plafond tot vloer onder het stof zit, dan de meubelstudio, een oude kringloopwinkel, die nu alleen nog maar een opslag lijkt. Stapels platen met klassieke muziek, die gaan allemaal weg. Daarna de muziekstudio waar elke woensdag mensen komen oefenen. Het drumstel houdt zich staande door ducktape, op de muur de naam van de voormalige band - "No More Trouble".
Daarna lopen we door de keuken terug de woonkamer in. In de keuken zijn een aantal bewoners druk met opruimen, ik mag ze op de foto zetten. We gaan nog een aantal andere ruimtes langs met elk even vrolijke gezichten; De staalwerkplaats, het atelier. De mensen hier zijn geen clienten meer maar een jolige bende groffe, lieve mannen (en vrouw).
We eindigen bij Mo's eigen plek;
"De fietsenmakery",
Hij vind het fijn hier, niemand valt hem lastig.
Hij heeft ergens anders ook vrijwilligerswerk gedaan, maar daar vond hij het niks. Hier zorgt hij dat de fietsenmakerij gesmeerd loopt, dat de jonge jongens alles opruimen en organiseren. Hij is vier jaar geleden begonnen als fietsenmaker, heeft alles hier geleerd. Nu werkt hij met liefde aan elke fiets. Hij zoekt bakken af naar een nieuwe lamp, repareert een kapotte kettingkast als alleen de band gemaakt hoeft te worden. Mo is lief, een beetje verlegen en lijkt het niet erg te vinden dat ik hem fotografeer. Dan vraag ik hem naar mij te kijken, dat is wel spannend. Hij grapt dat ze vast lelijk worden, de foto's. "Met mn dikke kop".
Mo woont al zijn hele leven in Rotterdam, hij is hier in de buurt geboren. Zijn moeder woont hier ook, daar komt hij vaak.
Hij werkt vijf dagen per week in de fietsenmakerij, in het weekend is hij thuis. Relaxen en een beetje opruimen. Soms is dat wel saai, hij zou wel graag wat leuks willen doen als hij vrij is, maar zijn vrienden van vroeger doen allemaal andere dingen. Hoe hij bij stichting Pluspunt komt verteld hij niet en ik durf het nog niet te vragen. Volgende keer. Ik beloof dat ik terug kom om de foto's te laten zien.
